Welke rol heb jij?

De naam ‘De Mama Company’ verwijst naar de verschillende rollen die je naast die van moeder hebt. Dat kan een relatie tot iemand zijn of het beroep dat je uitoefent.

De kans is groot dat we in dit rijtje van rollen niet iets zullen noemen waar anderen voor betaald worden en wij niet. En als we dat wel doen, zullen we er waarschijnlijk luchtig over spreken; je bent amateur fotograaf of houdt erg van schilderen of zeilen.

Dat is natuurlijk helemaal niet erg, tenzij het een rol betreft waarvan we eigenlijk vinden dat we het ook zijn. Sterker nog, als we er over nadenken, zouden we morgen nog onze huidige baan opzeggen om deze rol fulltime invulling te gaan geven. Als dat eens zou kunnen!

Vrouwelijke bescheidenheid

Eén van mijn rollen is schrijver, maar het heeft lang geduurd voordat ik mijzelf ook zo durfde te noemen. Ik was communicatiespecialist, daar had ik tenslotte de afgelopen vijftien jaar mijn brood mee verdiend. Zelfs toen ik een dag minder ging werken om eindelijk ´dat boek te schrijven´, bleef het een hobby. Immers, zolang dat boek niet gepubliceerd is, val ik in de groep die officieel geen schrijver is.

De vraag is of dit terecht is. Of is het typische vrouwelijke bescheidenheid? Onzekerheid? Als ik als schrijver serieus genomen of op z´n minst gezien wil worden, zal ik mijzelf toch ook als zodanig moeten profileren. Zeker toen ik besloot mij volledig op het schrijverschap te richten.

Het roer om

Die beslissing ging uiteraard niet over één nacht ijs. Jarenlang dacht ik thuis te horen in de snelle, liefst internationale wereld van commerciële bedrijven. Een wereld waarin snelheid zich in de praktijk richtte op de ontwikkelingstijd van een marketingcampagne (graag gisteren af) en de mate van mijn eigen profilering binnen het management team (te laag). Zelfs toen ik mijn droombaan in de culturele sector leek te hebben gevonden, bleek deze na enige tijd een nachtmerrie in combinatie met drie kleine kinderen en (laten we eerlijk zijn) mijn eigen karakter.

Wanneer je te lang te veel ballen in de lucht houdt, zijn er twee dingen die er kunnen gebeuren. Je kunt ze allemaal laten vallen, jezelf incluis of je kunt er een aantal teruggeven aan degenen van wie je ze ooit hebt gekregen of (onbewust) van over hebt genomen. Ik deed dat laatste en had twee maanden lang last van wat de dokter noemde ontstressings-hoofdpijn. Het riep bij mij de vraag op of dat wat we doen in verhouding staat met dat wat we er voor terugkrijgen?

Gelukkig

Het antwoord op die vraag is voor iedereen anders en zal afhankelijk zijn van de fase waarin je je bevindt. Waar het om gaat, is dat je achterhaalt wat voor jou de beste balans is en voor mij begint dat met de vraag wat je gelukkig maakt. Vervolgens inventariseer je wat je moet doen en laten om dit te bereiken. En dan komt de meest belangrijke vraag: heb je dit ervoor over? Het antwoord zal in heel veel gevallen ‘nee’ zijn. Vaak verstopt in allerlei excuses als ‘wie zit hier nou op te wachten’, ‘het is nu niet het moment’, ‘mijn partner/omgeving ziet mij aankomen’, ‘het lukt toch niet’ of ‘ik heb hier niet de juiste opleiding voor’. Ik moet eerlijk zeggen dat als je nog in deze fase zit, het waarschijnlijk ook niet het moment is om het roer om te gooien. Want dromen realiseren, is niet hetzelfde als alleen maar doen wat je leuk vindt.

Keuzes

Toen ik besloot mij volledig op het schrijverschap te richten, vielen niet alleen mijn collega´s, maar ook een heel salaris weg. Dat betekent dat er andere dingen ook het veld moesten ruimen. Onze kinderen gaan niet meer naar de opvang, dus heb ik nooit een volledige schrijfdag (lees: werkdag) en zijn de vakanties verdomd lang. Ik ben mijn financiële onafhankelijkheid kwijt, doe de meeste boodschappen en zorg dat het eten op tafel staat. Als je mij dat tien jaar geleden zou hebben verteld, had ik je voor gek verklaard. Daar staat tegenover dat er veel minder stress in ons huishouden is, juist vanwege het feit dat ik thuis werk. En zolang ik de discipline opbreng om van negen tot half drie achter mijn computer aan mijn boek en blogs te werken, haal ik genoeg voldoening uit dat wat ik doe.

Dat van die discipline is belangrijk. Als je aan je eigen droom werkt, zullen weinig mensen je achter je broek aan zitten. En na een paar weken is het nieuwtje er echt wel af en komt de fase van doorzetten. Ik geef direct toe, ook ik heb mij in de afgelopen drie jaar wel eens laten verleiden tot een detour, puur omdat het nieuwe project zoveel leuker leek dan het schrijfproject wat ik inmiddels wel kende. Uiteindelijk kwam ik, sneller dan gedacht, weer terug bij dat waar mijn hart echt ligt, het schrijven.

Schrijver

Het manuscript van mijn debuut roman Familiegeluk ligt momenteel bij de proeflezers, ik heb een eigen website (bs) barbaraschrijft.nl en mijn blogs worden gepubliceerd op meerdere online platforms. Naast moeder vind ik inmiddels dat ik ook schrijver ben. En dat alles omdat ik een paar jaar geleden mij afvroeg of dat wat ik deed, het ook waard was.

Deze blog werd ook gepubliceerd bij De Mama Company