Herkenning en beleving in het Tropenmuseum

Wie mijn berichten rondom mijn boek-in-wording volgt, weet dat een deel van het verhaal zich afspeelt in jaren zestig. De huidige tentoonstelling The Sixties – A Worldwide Happening in het Tropenmuseum in Amsterdam is voor mij dan ook een must-go. Waar beter inspiratie opdoen (of op z’n minst feiten checken) dan tussen de mode van Thea Porter, de broek van Jimi Hendrix en de posters uit deze roerige tijd?

Gemengde gevoelens
Het is jaren geleden dat ik voor het laatst in het Tropenmuseum ben geweest. Sterker nog, ik heb een zeer slechte herinnering van een middag knutselen aan een pijl en boog, die ik vervolgens niet mee naar huis mocht nemen. Als je vijf bent is dat licht traumatisch. Je kunt dus veilig stellen dat ik met gemengde gevoelens naar binnen stap.

Enthousiasme
De baliemedewerker begroet mij als een verloren ziel en roept onmiddellijk dat ik toch zeker naar het kindermuseum moet gaan. Over tien minuten vertrekt het vliegtuig naar Marokko, dus als ik opschiet, red ik het nog net. Overweldigd door zijn oprechte enthousiasme pak ik mijn boardingpas en Marokkaans paspoort (‘die heeft u toch altijd al willen hebben‘) aan.

Markthal
Tropenmuseum Junior bevindt zich op de eerste verdieping aan één van de zijkanten van de monumentale Lichthal die het centrale hart van het museum vormt. Deze plek alleen al is indrukwekkend genoeg om even stil te staan en de immense afmeting ervan op je in te laten werken. Het heeft iets markthal-achtigs, de wijze waarop de tentoonstellingsobjecten en winkelmaterialen een deel van de enorme ruimte innemen.

Tropenmuseum Junior
Voor het Tropenmuseum Junior staat een incheckbalie, compleet met beeldscherm waarop de tijden van vertrek staan aangegeven. Ik toon mijn boardingpass aan de Marokaanse baliemedewerkster en krijg een stempel in mijn nieuw verworven paspoort. Als ik Yousef straks wil volgen, dan komt alles goed. Achter mij zitten twee jongens met een koptelefoon op hun hoofd naar iets over de tentoonstelling te luisteren. Een stukje verderop knutselt een meisje ijverig aan een ketting. Zelf stuur ik echtgenoot via een digitaal scherm een e-card met een Arabisch ‘I love you’.

Op reis
En dan is het tijd om aan boord te gaan. Een dikke vliegtuigdeur opent zich en wij volgen de baliemedewerkster een smalle gang in, waar grote lichtgevende borden van het type Schiphol de richting aangeven. Eenmaal in het vliegtuig nemen we plaats op rechtopstaande koffers die als stoel dienen. De deur gaat dicht en beeldschermpjes klappen uit het plafond naar beneden. De reis gaat beginnen!

Onze Marokkaanse reisbegeleiding zingt in het gangpad een lied, waarna op de schermpjes een introductie film wordt getoond. Het is het verhaal van Esmaa, Fatima, Nasrdin en Yousef, die de bezoeker middels een speurtocht laten meemaken wat zij zelf ontdekt hebben in het land van hun ouders.

Beleving
Tegen de tijd dat ik het vliegtuig uitstap, waan ik mij werkelijk in Marokko. De medina, huizen en een heus plein, Nederland voelt ineens heel ver weg. We drinken mierzoete muntthee en luisteren naar het verhaal van Yousef, wat ik persoonlijk wat erg lang vind voor de allerkleinste onder ons. Daarna mogen we zelfstandig op speurtocht langs de blauwe nissen, op zoek naar woorden. Omdat ik elk audiofragment bij een nis dien af te luisteren voor het gewenste woord, kan ik niet smokkelen. Daarnaast heeft een achtjarig jongetje bepaald dat hij niet bij zijn moeder, maar ´bij mij´ hoort, en dus ga ik braaf alle items af. Als alle woorden zijn verzameld, ontstaat er een vraag. Mijn antwoord hierop schrijf ik op een eerder gekregen ansichtkaart, die ik in de daarvoor bestemde gele brievenbus gooi. Wellicht dat ik straks met het hele gezin een VIP reis door de tentoonstelling mag maken.

A worldwide happening
Dan is het twee uur en moet ik haast gaan maken voor waar ik werkelijk voor kwam, The Sixties. Na alle beleving in Marokko ervaar ik de tentoonstelling als een statische opstelling van diverse zaken uit de zestiger jaren. Ik wandel wat doelloos door de verschillende eilanden van onder meer affiches, ruimtevaart objecten, muziek, en kleding. Om mij heen wijzen bezoekers elkaar op items die zij zelf ook hebben gedragen of gedraaid. Ik lees een tekst van Martin Luther King ´Free at last´, een beroemde uitspraak waar ik zelf ook in mijn boek Familiegeluk aan refereer.

The Sixties laat zien hoe wereldwijde veranderingen zich vertaalden in mode, muziek, architectuur en fotografie. Het geeft een wereldwijde blik en terwijl ik rondloop, realiseer ik mij dat ik meer opzoek ben naar de Haagse kant van de beginjaren zestig. Tenslotte is dat waar mijn verhaal zich op richt. Mijn oog valt op een bijschriftbordje bij een zelfgehaakt vestje ‘….kocht ik één keer per jaar bij de Bonnetterie chique kleding van Corrège of van Mof.‘ Ik maak alsnog een aantekening.

In tegenstelling tot Ziezo Marokko verwonder ik mij minder over de objecten in The Sixties tentoonstelling. Ik ben met ze bekend of met een afgeleide ervan. Zoals het museum zelf op haar website aangeeft, zijn de jaren 60 nooit weggeweest. De wereld van nu bouwt voort op de iconen van toen.

Wereld café
Ik rond mijn bezoek aan het Tropenmuseum af met een cappuccino en een zeer verantwoord broodje zwarte bonen humus in Café De Tropen. Het is die dag de enige plek in het museum waar ik bij binnenkomst mijn kaartje moet scannen.

Het Tropenmuseum is zeker een bezoek waard.

Het museum is geopend van dinsdag tot en met zondag en gevestigd in het monumentale KIT (Koninklijk Instituut voor de Tropen) in Amsterdam.

The Sixties tentoonstelling is nog tot en met 13 maart 2016 te bezichtigen.

Ook naar ZieZo Marokko? Hou er dan rekening mee dat er alleen gevlogen wordt in het weekend en op alle dagen van de schoolvakanties. Reserveren is verplicht, maar kan, als je geluk hebt zoals ik, ook nog bij de kassa.