De kunst van het loslaten

Een zoektocht naar de meest comfortabele Wellness & Spa bracht mij bij Fort Resort Beemster. De laatste dag van een driedaags bezoek met zus en ’s moeders.

Onthaasten
Van te voren hadden we ons afgevraagd of we na 1,5 dag sauna niet dermate verweekt zouden zijn, dat een derde rondje te veel van het goede zou worden. Niets is minder waar. Ik kan zelfs stellen, dat ik er na twee dagen juist steeds beter inkom, dat onthaasten. Daarnaast heb ik nog geen boek of tijdschrift opengeslagen, terwijl een uur ongestoord lezen met stip in mijn top vijf van ultieme rust staat.

Puntjes op de i
Na een gebakken eitje met het nodige verse zuurdesembrood en zalm is het tijd voor mijn allerlaatste behandeling.  Een verzorgende handspa, inclusief gel behandelingen; mijn enige manier om langer dan een halve dag met ongeschonden nagellak door het leven te gaan (de gel laat deze keer helaas wel binnen een week los). Een kwartier zonnebank om het af te maken. Vanuit het Wellness restaurant lonken inmiddels de verse fruitsmoothies, het wordt er één met frambozen en mango.

Grenzen verleggen
Om twee uur is er weer een opgietritueel. Zus heeft hier de vorige dag aan meegenomen en boezemt ons enige angst in met verhalen over zéér heet. Omdat je evenwel elk moment de sauna weer kan verlaten, besluit ik het risico te nemen. Met een groot aantal mensen nestelen wij ons in de Kelo sauna, waar saunameester Jeroen (ja, die van de klankschaalsessie) ons wederom wijst op het belang ons op onszelf te richten.

´Hartkloppingen en draaierigheid tijdens de sessie zijn een teken dat je naar buiten moet gaan, erna is het enkel onderdeel van je herstel.´

Met de waarschuwende woorden van zus nog vers in mijn achterhoofd richt ik mijn aandacht op mijn hartslag en ademhaling.

´Krijg ik het al benauwd? Klopt mijn hart nog rustig in mijn borst en niet mijn keel? Is dit te warm?’

Loslaten en ontvangen
Als snel realiseer ik mij dat ik mij alleen hoef over te geven aan de toenemende hitte in de ruimte. Het mengsel van ijswater en oliën dat over de grote kachel in het midden van de sauna wordt gegoten, zorgt voor aangename geuren. De warme stoom die onze saunameester door middel van wapperingen met een handdoek langs ons heen doet stromen, hebben een licht adembenemend effect, maar zijn niet ondoenlijk. Als één van de laatste wandel in ik in de geadviseerde slow motion naar buiten, om mij ter afkoeling op het gras te werpen. Ongegeneerd, net als de gasten van twee dagen geleden. Zo ontspannen (en warm) ben ik inmiddels.

Terwijl zus zweet in de houtgestookte kelosauna (105 graden, maar ‘hij viel mee‘), dobberen ’s moeders en ik in het bubbelbad en bezoeken we het Beemster stoombad (45 graden).

De hoogste tijd
‘Tijd speelt geen rol’ is het motto van Fort Resort Beemster, maar om half vier is het toch echt de hoogte tijd om ons klaar te maken voor vertrek.

Schoon, zijdezacht, en in gedachten minstens tien jaar jonger, verlaten wij de Beemster. Ontspannen en voldaan en in de wetenschap hier zeker nog een keer terug te komen. Voor het lezen van die boeken en een gefocuste klankschaalsessie. En bij voorkeur in de zomer, vanwege de yoga op het dak, het lounge terras en het zandstrand.

Deze blog is de laatste uit een vierdelig feuilleton:

Dag 0: Er hoognodig tussenuit!

Dag 1: Manschapslokalen en gorillas in the mist 

Dag 2: Schuim, vleermuizen en verstilling

Dag 3: De kunst van het loslaten (deze blog)

Fort Resort Beemster ligt in de Noord-Hollandse Beemsterpolder, twintig minuten rijden van Amsterdam.

De Wellness & Spa zijn apart te bezoeken. Wie er echt helemaal uit wil, blijft slapen in één van de tien luxe kamers of twee suites in de voormalige manschapslokalen van het oude fort (ontwerp Osiris Hertman).

De tweede foto op deze pagina is van de website van Fort Resort Beemster