De vraag die geen vraag is

Ken je dat? Je vraagt wat aan je kind, maar eigenlijk geef je een opdracht waarop maar één antwoord mogelijk is: ja. Alleen je kind denkt daar heel anders over.

Wie een vraag stelt, kan ook een ongewenst antwoord krijgen. En als het gaat om een tas opruimen, sokken pakken of een deur sluiten, is dit antwoord al snel ‘nee’. Ik mag dan vinden dat het gehoor geven aan zo’n opdracht een logisch gevolg is op mijn vraag, mijn kinderen vinden veelal van niet.

Opdracht

Wat ik natuurlijk zou moeten zeggen is ‘jij gaat nu je tas opruimen’. Dat is concreet en biedt geen ruimte voor ontkenning. Ik vroeg immers om actie en niet naar hun bereidwilligheid daarvoor.

Het klinkt zo logisch en toch vergeet ik het vaak weer. Zo had ik onlangs een What’s App-gesprek met de oudste, die samen met z’n broertje buiten opzoek was naar de onvermijdelijke Pokémons.

Onderhandeling

Het gesprek begon met de in mijn ogen alleszins redelijke vraag:

‘Komen jullie naar binnen?’

Waarop het antwoord was:

‘Nee, nog heel even.’

En ik verbaasd en licht geïrriteerd reageerde met:

‘Nee, gewoon nu komen.’

Daarop begon de onderhandeling:

‘Maar er is hier een hele zeldzame Pokémon!’

‘Je kunt zo terug gaan. Ik wil dat je eerst naar huis komt.’

‘Oké. 10 min.’

‘Nu!’

‘Oké.’

‘Braaf.’

Kinderen zijn soms net puppies: korte, eenduidige instructies met een beloning achteraf werken het beste.

De grap is dat mijn kinderen zelf ook de vraag-die-geen-vraag-is stellen:

‘Mamma, mag ik nog een filmpje kijken?’

‘Nee.’

‘Maar waarom niet???!!’

Met alle discussie van dien.

Regeren is vooruitzien

Voor een aantal van dit soort situaties hebben we hier thuis inmiddels een oplossing gevonden. Zo kondig ik altijd ver van te voren aan wanneer we gaan eten, zodat ik als het eenmaal zover is, geen te lange ‘maar ik wilde net a, b of c gaan doen’ discussie krijg.

Ook vraag ik tegenwoordig niet of ze de iPad willen wegleggen, maar hoe lang het filmpje nog duurt wat ze aan het kijken zijn. Als dit nog maar tien minuten is, dan gun ik ze liever die tijd, dan het gevecht aan te gaan. Tijd die eenvoudig terug te winnen is, door de vraag tijdig te stellen en dus niet op het moment dat je wilt dat ze in de actie schieten.

Ik zeg je, regeren is vooruitzien. Zeker als ouders.

Deze blog is ook gepubliceerd bij De Mama Company