Spreekbeurt

Mijn zonen dienen dit jaar allebei een spreekbeurt te houden, 20 en 21 februari om precies te zijn. Dat dit direct achter elkaar valt, is geheel toevallig, maar een positief persoon zou stellen dat je er dan maar meteen van af bent. Ik klamp mij vast aan deze gedachte.

Begrijp mij niet verkeerd, ik ben dol op spreekbeurten. Samen met boekbesprekingen en werkstukken heeft deze vorm van educatie mijn eigen cijferlijst jaarlijks overgangswaardig gemaakt. Bij spreekbeurten gaat het er immers niet om dingen domweg uit je hoofd te leren, een spreekbeurt vraagt om inzicht en presentatiekracht. Dat laatste is uiteraard direct ook een punt waar velen van ons op afknappen.

‘Wellicht dat ik het dan met de juf kan bespreken,’ zei mijn middelste gistermiddag, nadat wij een ruwe planning voor zijn spreekbeurt hadden opgesteld.

‘Wat wil je met de juf bespreken?’ vroeg ik verbaasd.

‘Dat ik dit soort dingen wel eng vind.’ Middelste is het typische voorbeeld van “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik weet zeker dat ik het niet kan”.

´Dat weet de juf heus wel,´ antwoordde ik stellig. ´En je bent in een veilige omgeving, de klas zal je echt niet uitlachen. We gaan gewoon heel goed oefenen van te voren.´

Met die laatste opmerking probeerde ik niet alleen hem, maar vooral ook mijzelf gerust te stellen. We hadden namelijk net daarvoor besproken waar zijn presentatie over zou gaan en dat ging ongeveer als volgt:

´Waar wil je het over hebben?’

‘De politie.’

‘En waarom kies je dat onderwerp uit?’

‘Omdat ik het leuk vind.’

‘Waarom vind je het leuk?’

‘Nou gewoon, omdat het leuk is.’

‘Wat is er leuk aan?’

‘Ze hebben pistolen en handboeien.’

‘Jij wilt toch later ook bij de politie?’

‘Ja.’

‘Waarom wil je bij de politie?’

‘Omdat het leuk is.’

Een spreukbeurt van een kind is al snel een Project voor zijn ouder

Toen ik twee jaar geleden voor het eerst met een spreekbeurt van één van mijn kinderen werd geconfronteerd, hield ik mijn hart vast. Spreekbeurten van kinderen zijn namelijk al snel Projecten voor ouders. Met name in relatie tot de digitale presentatie, verdenk ik sommige vaders en moeders van een enorme competitiedrang.

Dit gezegd hebbend, heeft mijn oudste mij indertijd zeer positief verrast met zijn kennis over de opzet van een spreekbeurt en zijn behendigheid met PowerPoint. Dat ik ’s avonds nog even stiekem de plaatjes op de pagina’s uitlijnde, is in mijn ogen verwaarloosbaar.

Pepperspray, afrekeningen en cybercrime

Inmiddels zit deze oudste in groep zeven en tot zijn grote verontwaardiging dient zijn onderwerp uit de categorie aardrijkskunde, natuur of geschiedenis te komen. Daar ging zijn gewenste sport-onderwerp, en dus ook zijn enthousiasme voor de spreekbeurt. Ik zeg je, op zo’n moment wordt de voorbereiding niet meer een project, maar een ware bevalling.

Echtgenoot kwam met de oplossing, waarom hij het niet over criminaliteit hield? Hè ja, waarom niet? Lekker over Cor van Hout en Holleeder. En Hitler moest daar dan ook in voorkomen, aldus onze weer gemotiveerde oudste, want die was in zijn ogen toch wel een hele grote crimineel.

De onderwerpen zijn dus gekozen, de komende vijf weken zijn we druk met pistolen, handboeien, pepperspray, afrekeningen en cybercrime. Over twee jaar zit onze dochter in groep vijf en mag zij haar eerste spreekbeurt houden. Wederom hou ik mijn hart vast.

Deze blog is ook gepubliceerd bij De Mama Company