Het fenomeen Oerol

Oerol? Is dat niet dat theaterfestival waar heleboel Nederlanders ineens zeer kunstzinnig gaan doen tussen de duinen?

Lange tijd wist ik het niet zo.
Of dat Oerol iets voor mij was.
Eigenlijk niet, dacht ik, te veel mensen op een eiland.
No. Way. Out.

‘Nee,’ verzekerde een ervaren Oerol-vriendin mij. ‘Terschelling is zo groot, dat spreidt zich uit.’

The proof of the pudding

Aangezien de enige manier om er echt achter te komen wat ik van Oerol vond, er naartoe gaan was, besloot ik de overtocht het afgelopen weekend te wagen. Dat klinkt een stuk eenvoudiger dan het in de praktijk was.

Vroege vogels

Allereerst is daar de accommodatie. Wie niet wil kamperen (het eiland mag dan de droogste plek van Nederland zijn, ook dat is relatief in juni), dient vroeg in de actie te schieten. En als ik zeg vroeg, dan bedoel ik niet januari of februari, maar het liefst direct nadat het festival is geëindigd. In ieder geval als je met z’n tweeën of drieën komt en geen €300 per nacht wenst te betalen.

Enige tijd later volgt daarop het regelen van de festivaltickets, bootovergang en onmisbare fietsen.

Virtueel slagveld

De online kaartverkoop begint pas enkele weken voor de start van het festival. Een waar virtueel slagveld, in ieder geval als niet-Oerol vriend, dat mij uitgeput achterliet:

Er zijn nog 1125 wachtenden voor u. (WTF!)
……
Sluit deze browser niet, verversen mag wel.
….
Er zijn nog 855 wachtenden voor u.
….
Er zijn nog 65 wachtenden voor u. (Dat gaat ineens snel!)
….
Deze voorstelling is uitverkocht.

En dat op vier van de vijf tabbladen die ik open had staan.

Maar er was ook winst. Door de voorstellingen apart te benaderen en te betalen, had ik drie tickets weten te bemachtigen voor drie verschillende voorstellingen. En tijdens het festival zijn er altijd nog de eilandkaarten.

Totaal concept

Afgelopen weekend was het zover. Mijn allereerste Oerol ervaring, voor het eiland de 35ste. En die ervaring zou het gehele weekend merkbaar zijn. Zelden heb ik een beter georganiseerd evenement meegemaakt dan dit theaterfestival op Terschelling. Plattegronden, inclusief de fietstijd van locatie naar locatie. Bordjes over het hele eiland, gemarkeerde fietsenstallingen op het immense weiland van de boer (we stonden bij de zangeres zonder naam), kerstverlichting naar de tribunes in het bos, dekentjes voor de kou in de duinen, et cetera, et cetera.

Accommodatie

Ik logeerde in West-Terschelling (inderdaad het westen van het eiland, maar ook de naam van het dorp), wat mij betreft de meest ideale ligging door de nabijheid van de haven en vele winkeltjes en cafeetjes. Ook De Betonning, in mijn ogen van de twee festivalterreinen het meest gezellige, is hier gelegen. Wie het echte festivalgevoel zoekt, is waarschijnlijk beter af op de vele campings, waar het avondprogramma tot laat doorgaat en het gebrek aan comfort tot grote saamhorigheid leidt.

De Betonning, het meer knusse festivalterrein bij Terschelling-West

Ingetogen

Hoe anders was dat op het hoofd festivalterrein in het midden van het eiland. De sfeer was ingetogen, optredens volgden elkaar niet direct op, waardoor horeca de boventoon voerde. Deze horeca was dan wel weer vers en biologisch verantwoord en drank werd geserveerd in echte glazen. Verwacht hier geen festival biertjes, maar speciaal bieren, Sangria en een wijnbar. Toch nog een beetje Parade gevoel.

Genoeg te doen

Uiteindelijk kwam ik naar Oerol voor theater. Ik was met één voorstelling per dag uit de virtuele strijd gekomen en dat bleek ruim voldoende. Zo bleef er genoeg tijd over voor het bezoeken van de vele eettentjes, cafeetjes en typische lifestyle winkels die toeristische dorpjes zo kenmerken. Toch ook een beetje Woonbeurs gevoel.

Daarnaast had de Oerol-vriendin gelijk wat betreft de uitgestrektheid van het eiland. Met speellocaties in het bos, de duinen en een manege was ik elke keer toch zo’n 30 tot 60 minuten aan het fietsen voor een voorstelling. En voor wie zoekt, is er genoeg beeldende kunst, muziek en straattheater onderweg te ervaren.

Nadenken

De voorstelling in de manege was waarschijnlijk evenzeer tot z’n recht gekomen in het theater. Het verhaal van Hester is een zeer intense voorstelling, waar het gezelschap waarin ik verkeerde nog lang over nasprak, mede door onze verschillende interpretaties van het stuk.

Het verhaal van Hester in Manege Hoorn

Groots

Wie buiten speelt, heeft dit buiten tot zijn decor. Dat kan je ruimtelijk houden (Figaro op Parkeerplaats Paal 8 – West) of innemen en tot spektakel maken (Crashtest Ibsen in het bos bij Dobe Formerum). In beide gevallen is het resultaat groots. En als het dan ook nog eens droog blijft, er prachtig gespeeld wordt en overheerlijk paella wordt geserveerd tussen twee hilarische voorstellingen in (Figaro), dan tel je simpelweg je zegeningen. Toch ook een beetje Amsterdamse Bos theater.

Crashtest Ibsen in Dobe Formerum

Twee keer Figaro op Parkeerplaats Paal 8 – west

Publiek

Bijzonder aandacht verdient het publiek, dat, los van wat verdwaalde twintigers en dertigers, tijdens mijn verblijf kon worden opgedeeld in oudere jongeren en jongere ouderen.
Elk van deze categorieën viel weer uiteen in een (a) hippe, (b) fasionably sensible en (c) naturel groep, met als gemene deler het uitgangspunt bestand tegen regen en kou te zijn.

Oudere jongeren

Bij de oudere jongeren vertaalde zich dat voor (a) in King Louis jurkjes met aan de in felgekleurde panty gestoken benen hoge, gebloemde kaplaarzen. (b) betekende spijkerbroek, gympen, hoodies, vesten en shawls en (c) hield een regenpak met wandelschoenen in.

Jongere ouderen

De jongere ouderen, te herkennen aan het grijze haar, slaan de King Louis jurkjes gelukkig over en leggen de nadruk op de regenpakken en wandelschoenen in diverse prijsklassen, die de eerder genoemde (a), (b) en(c) bepalen.

Geen geschreeuw, gehos of dronkenmansgelach van dit Oerol publiek. Gesnurk tijdens de voorstelling wordt gedoogd, onderling gegiegel en gekraak van chipszakken niet. Wat er tijdens de incrowd after-parties in de duinen gebeurd, is waarschijnlijk een heel ander verhaal.

De grote vraag dan: was de ervaring voor herhaling vatbaar?

Quality-time

Het antwoord is een volmondig ja!

Oké, de weergoden waren ons met een enkele regenbui goedgezind. Maar dan nog. Een paar dagen lang, mooie voorstellingen kijken op bijzondere locaties, lekker eten en drinken, in alle rust fietsen over een prachtig eiland of wandelen over het strand. Desgewenst een beetje shoppen tussen de bedrijven door.

Daar zegt een mens toch geen nee tegen?

Ook zin om naar Oerol te gaan?

Het theaterfestival vindt jaarlijks plaats in juni op Terschelling. Boek je accommodatie ruim van te voren en zorg voor fietsen met fietstassen (zodat je niet hoeft te sjouwen), die je herkenbaar uitdost, want je bent niet de enige met zo’n tweewieler. Een extra fietslamp kan handig zijn, Terschelling is heel donker in de nacht.

Wie met de auto naar Harlingen komt, parkeert bij de boer en neemt het taxibusje naar de snelboot.

Zoals gezegd blijft het weer een onvoorspelbaar onderdeel. Twee dingen zijn zeker: het eiland is een stuk kouder dan het vaste land en ´s avonds koelt het flink af. Draag dus laagjes en neem een shawl en handschoenen mee, evenals een regencape en/of paraplu.

Ook handig: een kussentje of opvouwbaar plastic plankje om op te zitten.