Twijfel

Twee jaar geleden besloot ik dat het er nu echt van moest komen; dat boek dat ik altijd al wil schrijven ook daadwerkelijk afmaken.

Deze ambitie liep uiteraard ver vooruit op de werkelijkheid, en ik heb mijn planning menigmaal aangepast. Nog steeds overigens.

Succes
Daarnaast word ik menigmaal overvallen door Twijfel, die zich op luidde toon afvraagt waarom ik in godsnaam zo overtuigd ben van het feit dat ik een boek kan schrijven?! En niet zomaar een boek, nee, eentje die de lezer van begin tot eind geboeid houdt. Zo één dat je niet wilt neerleggen totdat het uit is, waardoor je de volgende dag met rood doorlopen ogen van slaapgebrek op je werk verschijnt. Kortom, een boek dat een doorslaand succes wordt. Nadat een grote uitgever mij als dè grootste verrassing van het jaar heeft binnengehaald.

Anderen zijn altijd beter
Twijfel wijst mij fijntjes op het feit dat er al heel veel boeken uitkomen en dat deze aantallen slechts een fractie zijn van wat er überhaupt aangeboden wordt bij de uitgeverijen zelf. Twijfel is van mening dat ik dan wel een vlotte pen mag hebben, maar dat ik lang niet zo spitsvondig, laat staan literair verantwoord ben als een Niña Weijers in haar debuut roman De Consequenties. Ik roep dan hard dat ik helemaal niet de ambitie heb Niña Weijers te zijn, maar daar heeft Twijfel, eenmaal op dreef, geen oor voor.

Dan brengt hij het laatste boek van Michael Berg ter sprake, Het meisje langs de weg, dat wij beiden weliswaar nog niet gelezen hebben, maar waarvan Twijfel overtuigd is dat het wèl de vaart en de spanning van een goede thriller heeft. En ook nog eens een liefdesverhaal! Of mij dat niet ergens aan deed denken? Ik geef schoorvoetend toe dat de omschrijving van het boek inderdaad wel wat weg heeft van mijn eigen verhaal. Maar dat mijn verhaal toch eerder een roman is met een spanningselement dan andersom. Geen thriller pur-sang. Twijfel snuift, een roman klinkt in zijn oren saai en zat daar ook niet weer de randvoorwaarde van een literair tintje aan? We zijn duidelijk weer terug bij Niña.

Afronding
Afgelopen week schreef ik het laatste hoofdstuk van Familiegeluk, mijn boek-in-wording. Nu begint de fase van gaten vullen, correcties doorvoeren en strak trekken, voordat ik het manuscript naar de eerste meelezers kan sturen. Voor het eerst zal ik mijn verhaal, weliswaar vanaf de computer en met mijn eigen editors pet op, van begin tot einde lezen.

Twijfel kan niet wachten.