Thriller, roman & chicklit

Het valt niet mee.

Vijf dagen na mijn terugkomst van een intensief schrijfweekend in de Betuwe, ben ik flink aan het ploeteren op de nieuwe versie van mijn manuscript.
Wat moet eruit en wat kan blijven?
En wat moet er nieuw bij?

Nieuw bij?!

Het moest toch allemaal korter, krachtiger, meer focus?
Inderdaad.
Maar met personages en hoofdstukken verwijderen of integreren alleen kom je er niet.

Herschrijven
Langzaam daalt de realisatie neer dat ik een nieuw boek moet schrijven.
Weliswaar met onderdelen uit mijn bestaande manuscript, maar toch een nieuw verhaal.
Een thriller in plaats van de mengeling van thriller, roman en chicklit die hier voor mij ligt.

Keuzes
De redenen hiervoor zijn simpel. Ten eerste begrijpen ze zo’n mengeling in boekenland niet. Als lezer mag je wellicht over een spannend boek spreken, de inkoper wil een duidelijke categorie waarin het boek geplaatst kan worden. Daarnaast wil de lezer zich kunnen identificeren met de personages en de strijd van de hoofdpersoon. Als dat alle kanten opgaat, haakt hij af.

Balans
Ik kan daar natuurlijk lak aan hebben. Tenslotte is het mijn boek.
Maar ik wil straks graag ook ingekocht worden en bovenal met waardering gelezen.
Dus duik ik weer in het hoofd van mijn hoofdpersonage die ik dacht zo goed te kennen.
Wat is haar werkelijke angst? En wat gebeurt er waardoor ze die angst het hoofd moet bieden?
Hoe hou ik haar interessant, maar ook sympathiek?
Hoe zorg ik ervoor niet teveel, te snel weg te geven, zonder vaart te verliezen?
En hoe hou ik het begrijpelijk, zonder oppervlakkig te worden?

Grijs gebied
Ik zoek in het grijze gebied tussen de genres.
Een thriller met uitgewerkte personages.
En een vleugje romantiek, want het is tenslotte mijn boek.