Sinterklaas-stress?

Ik Sinterklaas-stress? Hoe kom je erbij!

Nee, dit jaar heb ik alles strak gepland. Ruim van te voren. En echt heel realistisch hoor, met niet te veel cadeaus, want het vliegt elk jaar weer gierend de pan uit. Nergens voor nodig.

Nee, dat gaat mij dit jaar niet overkomen.

Ik heb gewoon één dag genomen om alles te kopen en die gedichten te schrijven.

Wat zeg je? Een beetje optimistisch? Nee joh, het is gewoon een kwestie van focus.

Trouwens, een deel van de cadeaus heb ik al in huis. Gewoon online, echt zo makkelijk. Kan jij ook. En het wordt keurig thuis afgeleverd. De afgelopen weken ben ik ook al heel alert geweest in de winkels. Zag ik iets leuks, heb ik het direct gekocht, want achteraf krijg je spijt, hè. Dat je het niet mee hebt genomen toen je het zag liggen.

Zoals de K3 puzzel voor de kleine meid. Wat zeg je? Het Kruitvat heeft nu K3 opruiming? Vanwege de nieuwe samenstelling. Nou, dan maak ik er een leuk K3 cadeau-pakket van. Blijft het aantal cadeaus per kind gelijk.

Ja, dat is nog steeds belangrijk, die gelijkheid. Ofschoon de oudste inmiddels in het complot zit, hoor. Wel handig, kan ik van te voren afstemmen wat hij wilt. Scheelt een hoop stress, kan ik je vertellen. Want wat koop je in godsnaam voor een jongen van tien? Zonder dat het direct de wereld kost. Sint geeft hem nu een bijdrage voor z’n Xbox.

Of dat niet ongezellig is? Nee joh, ik maak wel een puzzel van die tegoedbon. Kan hij stukjes uitpakken, is zo weer vier cadeaus. Kinderachtig?  Waarom? Het is toch een kinderfeest?!
En hij heeft ook handschoenen nodig voor op het voetbalveld, dus die heb ik net bij de sportwinkel gehaald. Weet je wat ze daar trouwens ook hadden: Ronaldo boxershorts! Belachelijk duur natuurlijk, maar echt iets voor hem. Heb direct vier paar gekocht, want van ondergoed kan je nooit te veel hebben.

Wat zeg je? Niet eerlijk voor de andere kinderen? Nou, dat zou ik niet willen zeggen. Weet je wat die Minecraft spullen kosten? Nee, niet online. Ze hebben daar tegenwoordig ook een bordspel van, met kaarten. Komt de middelste weer eens achter zijn iPad vandaan. Ik heb er meteen een boek bij gedaan, hij moet toch oefenen met lezen van school. De oudste overigens ook, dus dat boek van Enzo Knol kon ik niet laten liggen. Trouwens, ze krijgen so wie so alle drie een chocolade letter en zo’n advent kalender.

Of ik ook een cadeau krijg? Natuurlijk, zo’n zak moet toch gevuld worden. Zelf had ik die schoenen nooit gekocht, maar Sinterklaas kijkt daar echt niet van op, zo’n cadeautje meer of minder. En die elektrische reinigingsborstel werkt echt heel goed volgens mijn schoonzus. Jaren jonger, zei ze, en dat al na een week.

Wat zeg je? Kinderfeest? Nou, ik ben toch ook kind van mijn ouders?!

Hoezo, mijn kinderen? Weet je wat dat kost, al hun cadeaus bij elkaar?! Trouwens, ik ben een stuk braver geweest dan zij, als we dan toch naar de feiten gaan kijken.

Zeg, ik moet gaan. De kinderen uit school halen. Of ik al klaar ben? Nee, maar ik heb nog een hele avond hoor. De oudste slaapt om half tien zeker. Ja, inpakken en gedichten schrijven. Wat? Een stuk of 35.

Nee, maak je om mij maar geen zorgen, ik heb alles strak gepland.

Deze blog is ook gepubliceerd bij De Mama Company.