Schrijven tijdens de vakantie

Als thuis-schrijver met kinderen op de basisschool is de zomervakantie wat betreft schrijven een weinig productieve periode. Niets zo naïef dan te denken dat je tot meer komt dan een enkele blog en wat berichten op social media.

Door ervaring wijs geworden, had ik dan ook mijn schrijfactiviteiten de afgelopen zes weken op een zeer laag pitje gezet. Aan mijn debuutroman Familiegeluk werd niet geschreven.

Deadline

Toch stond het boek-in-wording proces niet stil. Regeren is voorruit zien en dus had ik mijzelf al eerder een deadline gesteld. Met mijn mensenkinderen thuis was de zomervakantie bij uitstek de periode om mijn schrijfkindje uit handen te geven aan de meelezers en daarvoor diende de tweede versie van mijn manuscript af te zijn.

Proefexemplaar

Een deadline doet wonderen en begin juli had ik versie twee van mijn manuscript afgerond. Hoofdstukken en personages waren geschrapt, gefuseerd en een enkele keer weer teruggeschreven, omdat ze toch onmisbaar bleken. Van de oorspronkelijke 181.000 woorden bleven er 113.000 over, zodat het verhaal meer focus en vaart kreeg. Na een eerste print-out van de copyshop, kreeg ik van een bevriende uitgever de tip via mijnbestseller.nl een proefexemplaar van mijn verhaal te bestellen, zodat in ieder geval twee van de drie meelezers niet meer een multomap, maar een heus boek in handen zouden krijgen. Nog steeds een manuscript (draft) versie, maar wel met een heel andere leeservaring.

Meelezers

Die meelezers heb ik uit mijn naaste omgeving gekozen, allemaal vrouw en leesliefhebber. Daarnaast hebben ze nog wat: de eerste schrijft zelf al jaren in mijn ogen zeer verdienstelijke stukken en is zeer kritisch op wat wel en niet goed schrijfwerk is. De tweede leest zowel thrillers als de betere chicklits en romans, wat haar spot-on in mijn beoogde doelgroep plaatst. De derde is journaliste van beroep en het wachten is alleen nog maar op haar eigen boek. Dat ze mij kennen, maakt objectief beoordelen wellicht lastiger, maar zoals één van hen naar aanleiding van het meelezen zei, ´loslaten dat jij het had geschreven, ging eigenlijk heel snel´.

Daarnaast heb ik ook een vragenlijst opgesteld. De open ‘wat vond je van het boek’-vraag (waarop ‘leuk’ geen antwoord is), dient als eerste beantwoord te worden. Pas daarna komen de meer gerichte vragen aan bod, zodat ze het antwoord van vraag één niet kunnen beïnvloeden. De vragenlijst is een leidraad, ik verwacht niet per se een volledig ingevuld formulier terug. De komende twee weken heb ik met elk van hen een afspraak om hun mening over mijn verhaal te bespreken. Wat moet zeker blijven en wat kan er beter?

Verbeterpunten

Want dat er dingen beter kunnen, is één ding dat zeker is. Als schrijver ben je op een gegeven moment blind voor de lacunes in je verhaal. Eigen redactie, zeker in de vorm van het verwijderen van hele hoofdstukken, brengt het risico met zich mee dat gebeurtenissen of personages die de redactieslag wel hebben overleefd te veel op zichzelf komen te staan. En wat voor mij als schrijver vanzelfsprekend is (verweven als ik ben met mijn verhaal), kan bij de lezer juist vraagtekens oproepen.

Ben ik bang voor de feedback? Nee, totaal niet. Ik heb er juist heel veel zin in!