Op de fiets met Jelle

Eigenlijk ben ik fan van zijn zus.
Van hemzelf had ik nog nooit wat gelezen, laat staan van zijn vader.
Het was mijn moeder, die met het boek kwam aanzetten en aangezien ik haar zeer hoog heb zitten wat betreft leesreferenties (overigens om meer dingen, maar die zijn hier irrelevant), gaf ik het graag een kans.

Niet dat ik iets heb met ‘afscheidsverhalen’ en als ik er over nadenk, heb ik nog nooit een reisverhaal gelezen. Ik wist dan ook niet echt wat ik moest verwachten van een boek dat verslag doet van een 1.620 kilometer lange fietstocht, ook al gaf de achterflap aan dat het om een verhaal vol absurditeiten ging. Achterflappen zijn er op gericht de lezer nieuwsgierig te maken, en Jelle Brandt Corstius geeft mij altijd de indruk te serieus te zijn. En dus verre van absurd. Wellicht komt het door de dubbele achternaam en die Rusland interesse. Zijn zus is veelal gewoon Aaf en heeft columns in bladen als VT Wonen, dat creëert direct andere verwachtingen.

Enfin, de referentie van mijn moeder dus, in combinatie met een beperkte omvang deed mij tijdens een wachtuur-turnen-van-dochter eens niet automatisch naar de social media grijpen, maar het boek ter hand nemen.

13 hoofstukken, van Amsterdam naar de Middellandse Zee en weer terug. Ik had het in 1,5 uur uit.

Je mag dan op de fiets zitten met de schrijver, het verhaal leest als een trein.

Jelle Brandt Corstius blijkt namelijk een onvoorbereide en niet zo heel ervaren lange afstand (laat staan berg) fietser te zijn, en dat schept onmiddellijk een band. Combineer dit met ontwapenende onhandigheid, een ondergrondse onzekerheid of hij het zal redden versus en kinderlijke koppigheid om het toch te doen, en ik ben om. Daarnaast is het idee om met de as van je vader een laatste fietstocht te maken helemaal niet zo absurd*, tenzij de ouder in kwestie een enorme hekel had aan fietsen. In het boek wordt die as ook nergens een ding, wat overbodig sentiment op een veilige afstand houdt.

As in tas is een menselijk en open verhaal, dat mij vaak hardop deed lachen, maar ook raakte. Het is het verslag van een fietstocht, maar nog meer een oprechte ode van een zoon aan zijn overleden vader.

* het doet me denken aan de wel sentimentele, maar desondanks prachtige Dear brother commercial die twee filmstudenten van de Baden-Württemberg maakten voor het whisky merk Johnnie Walker. 

Het boek As in Tas kost € 14,50 en is onder meer te koop via de website van de schrijver. De fietsfoto bovenaan deze blog is afkomstig van zijn Twitter account.