#enzoknolvlog1000

Iedereen met kinderen vanaf een jaar of zes – zeker in het geval van zonen – heeft vast wel eens gehoord van Enzo Knol. Wellicht heb je zelfs meegekregen dat afgelopen dinsdag de 1000ste vlog van deze pas tweeëntwintig jarige jongeman online ging. Een hele prestatie, zeker als je je bedenkt dat hij pas drie jaar aan het vloggen is. Inmiddels twee vlogs per dag, ik ben blij als ik twee blogs per week haal.

Bewerkelijk
Een tijd geleden werd ik overigens gevraagd een video-dagboek bij te houden over mijn schrijfproces. Ofschoon er direct leuke ideeën in mij opkwamen, zakte de moed mij meer dan in de schoenen bij het idee die opnames ook nog eens te moeten editen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ik daar dan de hele tijd mijn eigen hoofd op terug zou zien. Ik zeg je, op mijn leeftijd is dat toch anders dan op je tweeëntwintigste. Tenzij je Daphne Deckers bent natuurlijk. 

Marketing
Wat is de houdbaarheidsdatum van Enzo Knol? Geen flauw idee en het maakt ook niet uit. Voorlopig geniet hij een ongekende populariteit met het simpelweg etaleren van zijn eigen dagelijks leven. Ruim een miljoen volgers op YouTube en meer dan veertig miljoen weergaven per maand. En daar komt nog eens de merchandise bij: caps, t-shirts, een giga rugzak, ook wij hebben ze allemaal in huis. 

BFF
Enzo Knol is een merk, nee, hij is meer dan dat. Enzo is één van de beste vrienden van mijn kinderen en ik zweer je, zelfs nu op onze meivakantie is hij erbij. Een bommetje in het zwembad is niet compleet zonder zo hard mogelijk KNOLPOWER te roepen en de vraag ‘is het al zeven uur?’ (lees: tijd voor een nieuwe vlog) klinkt ook hier weer door de kamer. Zelfs onze vakantiebestemming Spanje is bij voorbaat al goedgekeurd, omdat ‘Enzo en Dé er ook zijn geweest.’ 

Supertof
En nu dan de 1000ste vlog met in het kielzog daarvan een win-actie. Ik werd onmiddellijk door de oudste erbij gehaald. Samen bekeken we het filmpje, waarin Enzo de kijker opriep iets supertofs in te sturen met hemzelf als thema. Het hoefde niet super creatief te zijn, als het maar origineel was. 

Onze oudste is redelijk intens, dus moest er NU en ONMIDDELLIJK iets gefabriceerd worden.
Of ik geen tekening kon maken namens hem?
Nee, natuurlijk niet, legde ik verontwaardigd uit. Dat was vals-spelen en zou zeker door Enzo in één van zijn vlogs benoemd worden (van dat laatste ging ik gemakshalve maar even uit).  

Winkansen
Dus ging hij-van-tien, in eerste instantie wat onzeker, zelf aan de slag met het in het vakantiehuis gevonden potlood en papier. 

‘Wat kan je eigenlijk winnen?’ wilde ik weten. 

Er volgde een enthousiast verhaal over alleen maar gave ooit van Enzo himself gewezen dingen, waarbij zijn allereerste vlog-camera mij het meest is bijgebleven. 

‘Als je ermee schudt, hoor je balletjes rinkelen en de lens gaat niet meer terug.’  

‘Dus hij is eigenlijk kapot?’ vroeg ik voorzichtig. 

‘Ja.’ Zoonlief keek erbij alsof het het mooiste ding op aarde was. 

 Je begrijpt, de foto van zijn tekening (‘zet er ook bij dat je tien jaar bent’) is Per Hoge Uitzondering onder mijn Facebook en Twitter accounts online gegaan. 

Na een lange dag Spaanse zon, zwemmen en BBQ ligt hij moe maar voldaan in zijn bed. Zijn laatste bespiegeling op deze derde vakantiedag?
‘Ik hoop zo dat ik wat win, mamma.’

Deze blog is ook gepubliceerd bij De Mama Company