Schrijfweek in Portugal

Iedereen die een boek schrijft, komt op het punt dat het manuscript af is. Je weet, het kan vast beter en over een aantal zaken twijfel je zelfs nog, maar er is niets wat jij vanuit jezelf als schrijver nu nog zou kunnen verzinnen dat het verhaal beter maakt.

Ik ben op zo’n punt wanneer De Schrijf Compagnie Masterclass zich presenteert. Een samenwerkingsverband van thriller auteurs Marelle Boersma en Linda Jansma en hun uitgeverij De Crime Compagnie. Een prettig geprijsde masterclass voor gevorderde schrijvers wiens manuscript zo goed als af is. Het enige wat ik hoef te doen is mijn eerste 10.000 woorden in te sturen, zodat bepaald kan worden of ik gevorderd genoeg ben voor deelname.

En dat ben ik! Mijn deelname wordt geaccepteerd en na zes weken ontvang ik een constructieve manuscriptbeoordeling door Linda. Enkele maanden later meld ik mij aan de poort van Casa Perspectiva in Portugal voor het vervolg: een schrijfweek bij Marelle.

Ode aan Casa Perspectiva

Casa Perspectiva, ik had er al veel over gehoord en van gezien via social media. Een huis bovenop een berg en – tot schrik van mijn taxichauffeur – zonder adres. Een landgoed waar sinaasappels, vijgen, mispel, kweepeer, druiven en olijven voor het plukken hangen en de zoete aardappelen, uien, wortels en boontjes van eigen land komen. Waar de honden Boy en Lucky je elke dag enthousiast begroeten en soms tijdens het schrijven aan je voeten komen liggen, altijd waakzaam op de roep van de ander. En waar Bink de zwarte poes ongegeneerd op je schoot kruipt om luid smakkend zijn voorpootjes tegen je aan te drukken. Voor wie minder van de honden en katten is, de dieren worden op verzoek ook binnen gehouden.

Het geheim van schrijven

Een prachtige plek dus, maar bovenal een schrijfhaven. Want tussen al dit natuurschoon staan twee schrijfhuisjes en verspreid over het terrein zijn diverse schrijfplekken gecreëerd. Waar kan de creativiteit beter stromen dan onder de Mispelblom of tussen de sinaasappelbomen? Met de warmte van de zon op je huid en als enige geluid het ruisen van de wind door de bladeren boven me, kom ik tot rust. En rust is het grote geheim van schrijven.

Gouden koppel

Maar Casa Perspectiva is nog meer. Het is immers het landgoed van Marelle en haar vriend Jan. Een meer gouden combinatie is moeilijk te vinden. Met 13 boeken op haar naam, een achtergrond in lesgeven en een hartelijke en open manier van communiceren is Marelle voor mij de ideale schrijfdocent. Eerder volgde ik al een schrijfweekend bij haar in de Betuwe. Het feit dat ik ervoor gekozen heb nu voor een week bij haar in Portugal te komen schrijven, geeft wel aan dat ik fan ben. Jan is nieuw voor mij, maar aangezien hij de maaltijden verzorgt en luistert naar de naam Kostelijk, heb ik er alle vertrouwen in dat dit wel goed komt.

Ik word niet teleurgesteld. Zowel Marelle als Jan laten de hele week zien waar ze goed in zijn. In een welkome sfeer het hoofd en de maag vullen, zodat inzichten worden geboren en de creativiteit gaat stromen.

De moordlustige schrijver

Of om het anders te stellen: dat ik mij realiseer dat er nog veel te weinig spanning in mijn verhaal zit en dat mijn hoofdpersonage nog steeds om meer diepgang vraagt. Had Linda in haar feedback dat ook al niet gezegd? Hier op de berg in Portugal leer ik waar precies de pijnpunten liggen en bovenal: hoe ik ervoor kan zorgen dat ze verdwijnen.

Ik duik letterlijk in het personage van mijn hoofdpersoon en in gesprek met de rest van de groep, ervaar ik hoe perfect ze is. Veel te perfect. En dus saai. Ik zie waar de spanning in mijn verhaal ontbreekt en waar ik weliswaar mooi schrijf, maar verder dan amusant wordt het voor een groot deel niet. En een thriller moet schuren, er moeten conflicten zijn, verdenkingen en barrières. Focus is mijn nieuwe mantra. En Kill your darlings. Bovenop de berg van Marelle en Jan wordt het een bloederige boel.

De chemie van de groep

Naast docent, verzorging en locatie is een ander zeer belangrijk deel van het welslagen van een schrijfweek de groep. Die andere schrijvers die net als ik zo graag hun boek willen uitgeven dat ze bereid zijn thuis de boel de boel te laten en zich vreugdevol een week lang terugtrekken om te schrijven. Mijn ervaring is dat wanneer je gelijkgestemde mensen bij elkaar zet in een afgeschermde, veilige omgeving er mooie dingen ontstaan.

Wordt er in het begin nog wat afgetast, na twee dagen is iedereen geland en krijgen de gesprekken steeds meer diepgang. Verhalen worden gedeeld en reacties kunnen in alle openheid worden gegeven. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en dat creëert begrip en oplossingen voor elkaars knelpunten, dilemma’s en blinde vlekken. En mooie gesprekken.

Het meest opvallende van de groep is wel de gedrevenheid. Ben ik gewend dat er ’s avonds nog wordt doorgezakt met een fles wijn, vijf van de zes avonden trek ik al om acht uur de deur van mijn slaapkamer in de B&B achter mij dicht. En ik vind het prima. De eerste avond ben ik überhaupt gesloopt van de reis en alle indrukken en ook de avonden erna merk ik hoe inspannend een hele dag workshops, gesprekken en schrijven is. Ik wil en kom tot rust.

Debuutjaar 2018

Veel te snel is de schrijfweek voorbij. ‘Eigenlijk zouden we nu nog drie dagen schrijfretraite moeten hebben,’ is de algemene conclusie. Want we weten allemaal dat, eenmaal thuis, de waan van de dag ons leven weer gaat beheersen. Toch zijn we vol goede moed, hier staan mooie verhalen op papier. En we nemen met elkaar voor: 2018 wordt ons debuutjaar. Want in de woorden van Marelle, ‘je moet een doel hebben, dan hou je je eraan’.

Ben je van de thrillers, dan volg je dus vanaf nu niet alleen mijn Facebook pagina van Familiegeluk, maar ook de blog van Antoinette Kalkman en straks de pagina’s van Ellis Souwerbren en Tamara Onos. De liefhebber van historische romans doet datzelfde voor Kristel Flinzner.