Netwerkcommunicatie: slim of rete-irritant? (1)

Vanochtend vond ik een e-mail bericht van Debbie Bernasco in mijn mailbox. Debbie Bernasco is succesvol onderneemster en storytellingexpert.

‘Hallo Barbara’ begon haar mail. Ze bedankte mij dat ik haar gratis e-book had gedownload en hoopte dat ik er écht iets aan zou hebben. Vervolgens maakte ze een bruggetje van haar behoefte aan delen, naar mijn behoefte aan delen, wat ik waarschijnlijk onvoorwaardelijk had. Ik ken Debbie niet persoonlijk, dus dat was een listige aanname, maar omdat de mail wel lekker las, haakte ik nog niet af. Ze vroeg mij of ik haar e-book wilde delen, zodat andere ondernemers er ook wat aan hebben. De eerste gedachte die bij mij opkwam was: netwerkcommunicatie.

Netwerkcommunicatie is in de basis hetzelfde als netwerkmarketing (voorheen multi-level-marketing): het inzetten van je eigen netwerk en (indirect) dat van anderen om een doel te bereiken.
Ik heb vier criteria gedefinieerd om tot een antwoord op mijn vraag te komen:

1. Aanleiding: waarom komen ze bij mij?
2. Relevantie: wie is degene die het verzoek doet?
3. Doel: waarom zou ik delen?
4. Tijd: hoeveel moeite moet ik er voor doen?

Jeuk
Persoonlijk bezorgt netwerkmarketing mij jeuk, omdat ik het associeer met vage kennissen die mij vaker dan mijn beste vrienden benaderen, in de overtuiging dat ik de betreffende crèmes of pillen echt nodig heb. En dat niet alleen: ik kan er nog wat aan verdienen ook! Luister goed: ik wil helemaal niets verdienen aan mijn eigen dagcrème. Het enige dat ik wil, is dat-ie mij er tien jaar jonger uit doet zien. Oké, vijf is ook goed. De gedachte achter dit dwangmatig gedrag van die kennissen, is dat zij een percentage ontvangen over mijn verdiensten. Let the money work for you!

Liken
Netwerkcommunicatie vind ik een stuk minder irritant, omdat het relevanter overkomt en weinig moeite kost. Niet voor niets liken we van alles op social media.

In het geval van Debbie heb ik haar e-book gedownload, waarop zij (geautomatiseerd, ik weet het) reageert (check 1). Op haar website en in haar e-book heb ik kunnen lezen dat zij van het delen en netwerken is; haar verzoek komt dus niet zomaar uit de lucht vallen (check 2). Als ik in ga op haar verzoek geef ik andere ondernemers ook de kans om van haar e-book te leren. Dit is belangrijk, want leren was ook mijn motivatie achter het downloaden van haar boek. Dat is heel iets anders dan ´verkoop dit boek aan je vrienden en verdien daar zelf ook wat mee’. (check 3). Delen via social media kost mij minder dan vijf minuten, zeker als ik er geen blog aan wijd 😉 (check 4).

Als extra maak ik kans op een Strategiesessie als ik haar laat weten dat ik haar boek gedeeld heb. Dit is voor mij geen must, en zelfs een klein beetje een barrière. Moet ik haar dat echt laten weten? Gaat ze daar dan wat van vinden? De communicatiespecialist in mij vindt het wel een slimme zet. Ik heb mij met het downloaden van het e-book immers getoond als geïnteresseerde en dus potentiële doelgroep voor wel-betaalde sessies. Hoe langer je contact met mij hebt, hoe beter. En in dit geval ook nog eens één-op-één. Daarom eindigt de mail met een p.s. waarin zij mij tipt voor haar andere e-book. ‘Dat zal dan wel betaald zijn,’ denkt de scepticus in mij, maar nieuwsgierigheid doet mij toch doorklikken. Ook dit boek blijkt gratis, in het kader van ‘giving back’ na 15 jaar succesvol ondernemerschap. Ik download hem niet, maar ben er wel positief door gestemd.

Het moge duidelijk zijn dat ik de link naar Debbie’s boek zal delen. Het verzoek voldoet aan alle vier genoemde criteria en, niet geheel onbelangrijk, het e-boek is enthousiast en begrijpelijk geschreven. Verwacht geen duimendik verhaal, het zijn slechts 20 pagina’s om je op weg te helpen. Ook wel eens fijn.

Debbie Bernasco: 16 tips die mij een succesvol ondernemer maakten

Enoy!