Deadline

Hoe gaat het met je boek?
Dus loopt mijn schrijfplanning van Familiegeluk alweer een week achter. In plaats van dat mijn personage Eline een zeer heftige periode in haar leven meemaakte, zat ik namelijk heerlijk te dineren in een exclusief pop-up restaurant op Ibiza. Tja, een mens moet prioriteiten stellen. Ik schreef er een blog over, dat dan weer wel.

De deadline die ik mijzelf gesteld heb voor mijn manuscript komt akelig snel dichtbij. Eén scène per dag schrijven, zijn er inmiddels twee geworden. Waarom die deadline niet verschuiven, zou je kunnen denken. Het moet toch ook leuk blijven? En haalbaar?
Dat is waar, maar is dat ook iets wat je tegen een baas of opdrachtgever zegt?
‘Sorry, er kwam onverwacht iets tussen, dus dat rapport, evenement of die campagne komt een weekje later.’
Ik denk het niet.

Behapbare stukjes
Een deadline is een stok achter de deur om iets af te maken. In ieder geval voor mij. Om het schrijven van Familiegeluk even serieus uit te voeren als een betaalde baan. Want er is altijd wel een reden om er niet aan te werken, terwijl het geheim van de creatieve flow er ook in zit te blijven schrijven. Elke dag.

Geen reeële deadline zonder planning natuurlijk. Bij Familiegeluk zijn het scènes per dag, maar je kunt ook aantal woorden of pagina’s of wat dan ook nemen. Als het maar voor jou werkt. Waar het uiteindelijk om gaat is dat je je grotere ambitie opbreekt in kleinere, behapbare stukjes. Het geeft ook voldoening, want de output van mijn schrijven wordt er tastbaar door. Ik heb niet zo maar aan mijn boek gewerkt, nee, ik heb een scène geschreven. En ik weet ook hoeveel ik er nog te gaan heb.

Benoem het. Concreet.
Wat ik ook heb geleerd is duidelijk te maken wat ik op die deadline oplever. Niet mijn boek, maar het manuscript van mijn boek. Dat betekent dat er nog alles kan en ook zal wijzigen aan het verhaal, maar het verhaal zelf is er. In z’n totaliteit. Op papier. Het is niet meer een verhaallijn of een synopsis. Het is een eerste versie van mijn boek.

En dat, kan ik je vertellen, voelt als een serieuze overwinning.
Als het zover is.