De kracht van spannend schrijven

Wie mij volgt, weet dat ik niet meer in de race zit voor de publiekswedstrijd van De Pennen zijn Geslepen. Dat betekent niet dat ik het programma en de wedstrijd niet meer volg. Het blijft immers leuk en vooral ook leerzaam om de complete verhalen van de tien finalisten te lezen.

Ga ik ook stemmen? Natuurlijk. Al vind ik dat nog best lastig. Niet omdat ik er zelf niet tussen zit. Hoe spijtig ook, die teleurstelling heb ik inmiddels achter mij gelaten.

Onbevredigd gevoel

Wat ik lastig vind, is dat er niet één inzending direct tussenuit springt. In ieder geval niet voor mij. Ik lees alle verhalen, waarin vrouwen veelal de hoofdrol spelen en moeders en geliefden een belangrijke bijrol hebben. Ik lees ze nog een keer en kom tot de conclusie dat een groot deel mij onbevredigd achterlaat. Dat zegt waarschijnlijk veel meer over mij, dan over de kwaliteit van het schrijfwerk, maar als schrijver is het toch interessant te analyseren waarom dit zo is.

Het brengt mij tot een aantal punten:

• Ik kan mij niet identificeren met de hoofdpersoon. Vaak omdat de intrinsieke motivatie achter haar handelen onduidelijk is: waarom doet ze wat ze doet? Een enkele keer omdat ik te weinig achtergrond heb: waarom overkomt haar dit?
• Aan het eind lijkt alles voor niets geweest. Omdat ik na 750 woorden het gevoel heb terug bij af te zijn of omdat er iets is gebeurd waar niemand wat mee is opgeschoten. En dit wordt alleen maar versterkt, wanneer de sfeer in het verhaal goed is neergezet en ik enorm meeleefde met de hoofdpersoon.
• In dit verlengde heb ik ook een hekel aan een slechte afloop, ofschoon dat in het geval van De Vrijheid dermate origineel is, dat ik het wel weer kan waarderen. En hier geldt: het verhaal is verder gegaan, zij het in de voor de hoofdpersoon onprettige richting.
• Een ander voor de hand liggend punt is de leesbaarheid van het verhaal. Vooral gevechten om uit te breken of juist iemand te doden zijn voor mij niet altijd even helder. Ik moet direct kunnen zien wat er gebeurd en dat moet geloofwaardig zijn.

Persoonlijke ontwikkeling

Uiteindelijk blijven er drie verhalen over, waartussen ik moet kiezen. Drones vind ik erg goed geschreven, maar geen thriller en valt dus als eerste af. De keuze is dan tussen Losgelaten en Moeder, vast ook omdat ik zelf kinderen heb. Ik lees beide verhalen nog een keer kritisch door en kies voor Moeder. Niet alleen omdat ik het in zijn geheel beter geschreven vind, maar ook omdat de hoofdpersoon een duidelijke ontwikkeling doormaakt, wat belangrijk is voor een goed verhaal.

Ik heb mijn stem uitgebracht en ben zeer benieuwd welk verhaal de jury zal kiezen.

Met de eigen billen bloot

Na bovenstaande kritische beschouwing ben je wellicht nieuwsgierig naar het eind van de eerste alinea die ik zelf had ingezonden. Mijn complete verhaal vind je hier: De Afspraak. Constructieve feedback is uiteraard van harte welkom.

Ook stemmen?
Dat kan nog tot en met woensdag 7 december middernacht op de website van De Pennen zijn Geslepen.