Wat voor boek schrijf je?

De nominaties voor de Hebban Thriller Debuutprijs 2015 zijn bekend en dat deed me nadenken over het genre van mijn eigen boek-in-wording.

Wat voor boek schrijf ik?
Het wordt mij vaak genoeg gevraagd.
En ik vind het lastig om te beantwoorden.

Vermaak
In het begin zei ik een roman, omdat het lekker neutraal klonk. Toch voelde dit na enige tijd niet goed. Bij een roman verwacht ik iets groots en meeslepends of op z’n minst diepgaand, en  mijn boek valt toch eerder in de meer-luchtig-vermaak categorie . Wat overigens iets anders is dan trash.

Marathon
Een thriller dan? Er is tenslotte sprake van een moord. Op enig moment. En dat maakt het direct lastig om het in deze misdaad categorie te plaatsen. Misdaad suggereert het constante gevoel van achterna gezeten worden. Dat broeierige sfeertje dat altijd op de achtergrond aanwezig is, omdat de hoofdpersoon zich op plekken bevindt waar hij of zij beter niet kan zijn. Of dingen doet die gevaar met zich meebrengen. Het lezen van zo’n boek voelt voor mij als een marathon, je rent van het éne hoofdstuk naar het andere om achter de dader te komen. En zelfs als je even uit kan hijgen, weet je dat je op de volgende bladzijde weer zal gaan sprinten. Zeker die Noordelijke schrijvers laten mij uitgeput achter.

Focus
Een psychologische thriller? Dat genre waar de Saskia Noord’s en Esther Verhoef’en van deze wereld de afgelopen jaren zo succesvol mee zijn. De vergelijking roept verwachtingen op die ik direct de kop in wil drukken. Het genoemde genre kenmerkt zich in mijn ogen door het klein-houden van het verhaal. Een beperkt aantal spelers, waarbij de hoofdrolspeler zich door een fout verleden, foute beslissing, foute man of een combinatie van die drie in de problemen werkt. Uitzonderingen daargelaten, dat is waar het verhaal over gaat. Al te bloemrijke omschrijvingen van locaties of personages zal je er niet in aantreffen. Niets mis mee, ik lees het in één ruk uit.

Whudunnit-met-beleving
Mijn verhaal Familiegeluk heeft twee hoofdpersonen en kent 36 personages. Dat klinkt zeer ontmoedigend, zelfs voor mij, dus laat ik daar direct aan toevoegen dat ze niet allemaal een even grote rol spelen.
Ook speelt het zich af in twee tijdvakken: het begin van de zestiger jaren en het heden. So much for het klein houden.
Daar komt nog eens bij dat ik dol ben op beeldende verhalen, zolang de omschrijving een doel dient anders dan de auteur zijn liefde voor het onderwerp. Ik probeer dit zelf ook toe te passen in mijn boek, zodat je als lezer niet alleen het gevoel hebt naast de betreffende personage in de kamer te staan, maar ook de koffie kan ruiken en de appeltaart kan proeven (wees gerust, een redacteur zal hier op een later tijdstip genadeloos over heen gaan).

Laten we het er maar op houden dat mijn verhaal in het whudunnit-genre valt, want uiteindelijk zal de moord wel opgelost moeten worden. En dan maakt het ook kans op een nominatie van de Hebban Thriller Debuutprijs 2016.

Lezen en meestemmen voor dit jaar?
Wie de vijf genomineerden van dit jaar zijn lees je op de website van Hebban.
Nummer zes op de shortlist wordt gekozen door de lezers van Hebban, uit een voorselectie van vijf debutanten. Als je bereid bent een account aan te maken, kun je stemmen via een stemformulier (tot 31 augustus).