Schrijfweek, ofwel écht vrij schrijven

Eindelijk is het zover, mijn schrijfweek op de Utrechtse Heuvelrug gaat beginnen. Zeven dagen van vrijheid, waarin ik me volledig kan richten op mijn schrijven. Geen werk, huisgenoot of ander persoon om mijn aandacht op te eisen. Alleen ik en mijn fantasie.

Of in ieder geval ik en mijn laptop. En een lijstje van alles wat ik de komende dagen wil doen. Nee, gá doen. Het is een ambitieuze opsomming van activiteiten, maar een hele week voor mezelf voelt dan ook als een eeuwigheid. Nu is het moment om meters te maken.

Vliegende start

De prioriteit ligt bij Boek 2, want ja, die gaat er echt komen. Het schrijven van Familiegeluk was voor mij niet een bucketlist-ding, die nu afgevinkt is, maar mijn opleiding tot schrijver. Nu ik die heb afgerond, is het tijd om alles wat ik de afgelopen zes jaar heb geleerd, aan het begin van mijn schrijfproces toe te passen en niet halverwege of tegen het eind. Als dat geen winst oplevert!

Dat is tenminste het idee.

Vastgelopen

De praktijk is weerbarstiger. Want als ik me afvraag wat ik dan zo anders ga doen, loop ik direct vast. Het meest impactvolle leermoment tijdens het schrijven van Familiegeluk was namelijk mijn keus om mijn verhaal als thriller te benaderen in plaats van als spannende roman. Een spannende roman zou immers niet bestaan in boekwinkelland; ik moest kleur bekennen.

Indekken

Ik koos voor het thriller genre, wat me handvatten gaf om mijn verhaal krachtiger neer te zetten. Maakte het van Familiegeluk een bloedstollend verhaal? Nee, zeker niet. En dus noemde ik het een feelgood thriller. Ter waarschuwing voor de lezer, ‘let op, dit boek is niet nagelbijtend spannend’.

Waarom voelde ik me zo geroepen om mezelf in te dekken?

Een roman die extra spannend is, kan in recensies lovend worden vergeleken met een thriller, terwijl een thriller met een gedoseerde hoeveelheid spanning toch al snel als minder wordt ervaren. Een literaire thriller is dan weer wel positief.

Schizofreen

De meeste lezers snappen mijn toevoeging niet; feelgood en thriller zijn dan ook geen zaken die van nature bij elkaar horen. Familiegeluk wordt een lichte thriller genoemd, een familieroman met een vleugje spanning of een toegankelijke vrouwenthriller. En in sommige gevallen een psychologische thriller; niet altijd even spannend, maar wel meeslepend en boeiend. Gelukkig wel een boek dat prima thuishoort in het rijtje thrillers van mijn uitgever de Crime Compagnie.

Mens, ga schrijven!

En ineens vraag ik me af waar ik me druk om maak. Ik sta aan het begin van mijn schrijfweek en in plaats van mijn vrij te voelen, hou ik mezelf gevangen met de gedachte in een hokje te moeten passen. Ik ga, net als bij Familiegeluk, gewoon een boek schrijven. Mijn boek, dat dan weer wel.